Wybitny polski dyrygent, skrzypek i kameralista. Założyciel i dyrektor artystyczny AUKSO Orkiestry Kameralnej Miasta Tychy, a także dyrektor festiwali „Letnia Filharmonia AUKSO” oraz auksodrone. Założyciel i wieloletni prymariusz Kwartetu Śląskiego. Występował z czołowymi przedstawicielami polskiej muzyki elektroakustycznej i zagranicznej muzyki elektronicznej; koncertuje z plejadą gwiazd polskiej sceny jazzowej. Jest cenionym interpretatorem polskiej muzyki współczesnej. Dyrygował prawykonaniami utworów Aleksandra Nowaka, Aleksandra Lasonia, Zygmunta Krauzego, Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil, Cezarego Duchnowskiego, Agaty Zubel. Brał udział w nagraniach płyt m.in. dla Nonesuch, EMI Classics, Anaklasis, DUX, BeArTon, CD Accord. Laureat wielu nagród, m.in.: Międzynarodowej Trybuny UNESCO w Paryżu, Koryfeuszy Muzyki Polskiej, Srebrnego Medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, kilku statuetek Fryderyka; honorowy obywatel Miasta Tychy. Poza intensywną aktywnością koncertową i nagraniową wykłada w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.

Jedna z najlepszych orkiestr kameralnych w Europie. Od dwudziestu pięciu lat wizytówka Polski w świecie. Repertuar zespołu rozpięty jest od klasyki po muzykę współczesną. Jako cenionemu interpretatorowi twórczości kompozytorów polskich, prawykonania swych utworów powierzali m.in. Wojciech Kilar, Zbigniew Bujarski, Aleksander Lasoń, Grażyna Pstrokońska-Nawratil, Piotr Moss, Cezary Duchnowski, Aleksander Nowak. Z powodzeniem nagrywa muzykę filmową światowej sławy kompozytorów (jak np. Elliot Goldenthal) czy ścieżki dźwiękowe do gier komputerowych. Specjalnością AUKSO jest strefa pogranicza – łączenie klasyki z jazzem, rockiem i alternatywą. Stąd projekty z artystami takimi jak Leszek Możdżer, Tomasz Stańko oraz współpraca z Aphex Twinem i Jonnym Greenwoodem zwieńczona nagraniami dla amerykańskiej wytwórni Nonesuch. W dorobku fonograficznym zespołu znajdują się również albumu wyróżnione nagrodą muzyczną Fryderyk: zrealizowany wspólnie z Januszem Olejniczakiem album Chopinowski oraz ahat-ilī – siostra bogów i Syrena. Melodrama aeterna Aleksandra Nowaka.

Saksofonista, klarnecista, kompozytor. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Prowadzi swój kwartet i oktet, współtworzy duet Malediwy z Qbą Janickim; przez kilka lat grał w zespole Wojtek Mazolewski Quintet. Wychowywał się w rodzinie o muzycznych tradycjach. Od wczesnych lat zainteresowany jazzową awangardą, sztuką improwizacji oraz poszukiwaniem nowych brzmień i sposobu muzycznego wyrazu. Współpracował m.in. z Paweł Kaczmarczyk Audiofeeling Band, Marco Eneidim, Dennis González Yells At Eels, YeShe, Graal, Yanina Free Wave, Piotrem Damasiewiczem i Power of the Horns Ensemble, Kazimierzem Jonkiszem, Januszem Stefańskim, Pawłem Jarzębskim, Maciejem Obarą, Jerzym Mazzollem, Rafałem Mazurem, Krzysztofem Knittlem, Igorem Boxx, Fisz/Emade, Peją, Zakopower. W 2022 roku wydał znakomicie przyjęty przez krytykę dwupłytowy album Polish Composers of the 20th Century i rozpoczął współpracę z portugalską wytwórnią Clean Feed. Przez niemiecki magazyn „Jazz Thing” uznany za jednego z dwudziestu pięciu najbardziej obiecujących europejskich artystów oraz wybrany Muzykiem Roku 2022 w ankiecie „Jazz Forum”. W 2023 roku ukazała się kontynuacja jego inspiracji polskimi kompozytorami XX wieku na płycie Marek Pospieszalski Octet No Other End of the World Will There Be.

Perkusista, artysta dźwiękowy, eksperymentator. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Swoją muzyczną wrażliwość kształtował wokół sceny yassowej i środowiska muzycznego związanego z bydgoskim klubem Mózg. Współpracował z artystami polskiej i zagranicznej muzyki jazzowej, freejazzowej, improwizowanej. Razem z Markiem Pospieszalskim tworzy duet Malediwy, z Jakubem Ziołkiem i Łukaszem Jędrzejczakiem – formację T’ien Lai, gra w Marek Pospieszalski Octet i Trio de Janeiro. Przez kilka lat współtworzył grupę Wojtek Mazolewski Quintet. Prowadzi działalność solową: komponuje, pisze muzykę teatralną współpracując z Krzysztofem Garbaczewskim, Maciejem Podstawnym, Pawłem Łysakiem, Arturem Pałygą czy Grzegorzem Jaremko; był producentem płyty Hore rapera Vienia. Eksperymentuje z dźwiękiem w zakresie artykulacji, modyfikacji źródła, amplifikacji i live mixingu. Angażuje się w organizację życia kulturalnego w Bydgoszczy, Warszawie i Sokołowsku. W Radiu Kapitał prowadzi autorską audycję „Warstwy”.

Pianista i kompozytor. Uczył się u Wojciecha Kamińskiego, Andrzeja Jagodzińskiego, Michała Tokaja. Absolwent Rhythmic Music Conservatory w Kopenhadze. Czerpie z tradycji polskiego jazzu i duńskiej szkoły improwizacji. Artysta niezwykle wszechstronny: zarówno w swojej grze, jak i kompozycjach z łatwością porusza się po różnych stylach, gatunkach i formach muzyki klasycznej, jazzowej czy rockowej. Występował ze Zbigniewem Namysłowskim, Maciejem Obarą, Marcinem Maseckim, Janem Młynarskim, grał w formacjach Marka Pospieszalskiego, Franciszka Pospieszalskiego, Tomasza Dąbrowskiego; z Wojciechem Jachną i Krzysztofem Szmańdą tworzy Sundial Trio, z Tomaszem Markaniczem duet Diomede, z Maciem Morettim i Jędrzejem Łagodzińskiem – projekt SPRZEDAM, a z Szymonem Gąsiorkiem duet Alfons Slik. Jego dyskografia liczy kilkanaście albumów: nagranych zarówno z różnymi formacjami, jak i solowo. Ostatnia z nich Flowers ukazała się w 2023 roku jako Grzegorz Tarwid Trio (z Albertem Karchem na perkusji i Maxem Muchą na kontrabasie). W styczniu 2019 roku był kuratorem festiwalu Piano Room w warszawskim klubie SPATiF.

Założona z inicjatywy klarnecisty, kompozytora i improwizatora Pawła Szamburskiego formacja stanowiąca pomost między współczesnością a muzyką poprzednich stuleci i różnych kultur. Wspólnie z Tomaszem Pokrzywińskim (wiolonczela) oraz Michałem Górczyńskim (klarnet kontrabasowy) stworzyli własny język muzyczny dzięki zastosowaniu specyficznego instrumentarium, brzmienia i podejścia polegającego na nowym odczytaniu, przearanżowaniu, improwizacji i przefiltrowaniu przez własną wrażliwość. Poddają reinterpretacji muzykę dawną (albumy Promitat eterno, Ars Moriendi, Minne), chasydzką (Nigunim, Nizozot), portugalskie fado (Fado), muzykę pogranicza polsko-litewsko-białoruskiego (Tamoj) czy gatunek kołysanki, jako jeden z najbardziej pierwotnych i transkulturowych (Lilith Abi). Bastarda do współpracy zaprasza muzyków różnych kręgów zarówno do realizacji albumów (Marcin Masecki, João de Sousa, Katariną Aleksić i Branislavą Podrumac, Holland Baroque – zespół muzyki dawnej, Sutari – polski folkowy zespół muzyczny), jak i grania koncertów (m.in. Dorota Miśkiewicz).

Jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów muzyki współczesnej. Przedstawiciel postmodernizmu w muzyce. Studiował kompozycję u Włodzimierza Kotońskiego i Tadeusza Bairda w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, a dzięki stypendium również u Romana Haubenstocka-Ramatiego we Wiedniu. Uczestniczył w Międzynarodowej Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Innsbrucku oraz w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie. W latach 80. współpracował ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia, Studiem Muzyki Elektronicznej Akademii Muzycznej w Krakowie, Studiem Elektronicznym Technische Universität w Berlinie, Niezależnym Studiem Muzyki Elektroakustycznej. Muzykę Szymańskiego określa się mianem surkonwencjalizmu. Kompozytor kreuje konteksty poprzez granie konwencjami i odniesieniami do różnych stylów, form czy epok (na przykład baroku), korzysta natomiast ze współczesnych technik kompozytorskich, a zakomponowany materiał muzyczny ulega ciągłym przekształceniom. Jego utwory wykonywane są na całym świecie, a wśród zamawiających znajdują się m.in. London Sinfonietta, Aldeburgh Festival, Radio France, BBC. Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. I nagrody w Konkursie Kompozytorskim im. Benjamina Brittena w Aldeburgh, nagrody Związku Kompozytorów Polskich, Srebrnego Medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Członek Honorowy Związku Kompozytorów Polskich.

Urodził się w 1979 roku w Gliwicach. Odbył studia w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz University of Louisville. Jego utwory były prezentowane na wielu prestiżowych festiwalach (Warszawska Jesień, Sacrum Profanum, Festiwal Prawykonań w Katowicach, Festiwal Muzyki Polskiej w Krakowie i inne), a także na koncertach w Stanach Zjednoczonych i krajach europejskich (m.in. podczas 54. Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu). Zamawiali i wykonywali je London Sinfonietta, Polska Orkiestra Radiowa, Alarm Will Sound, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy, Orkiestra Muzyki Nowej, Kwartet Śląski. Istotne miejsce w twórczości Nowaka zajmują utwory wokalno-instrumentalne. Pisał do tekstów takich pisarzy, jak Georgi Gospodinow (Space Opera), Olga Tokarczuk (ahat-ilī – siostra bogów – album nagrodzony statuetką Fryderyka), Radek Rak (Baśń o sercu. Favola in musica), Stanisław Lem (Lo firgai. Maska), Szczepan Twardoch (Drach. Dramma per musica – wyróżniony Koryfeuszem Muzyki Polskiej i nagrodą O!Lśnienie, Syrena. Melodrama aeterna – statuetką Fryderyka oraz wieńcząca tryptyk Pokora. Dramma giocoso), Marcin Wicha (Rzeczy. Vaudeville). Kompozytor uhonorowany został m.in. nagrodą TVP Kultura „Gwarancje Kultury” (2011), Paszportem „Polityki” (2018), Koryfeuszem Muzyki Polskiej w kategorii Osobowość Roku (2021). Od 2020 roku pełni funkcję Kierownika Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki. Wydawcą kompozytora jest Polskie Wydawnictwo Muzyczne.

Grafik, rysownik, pisarz, autor esejów, felietonów oraz książek dla dzieci. Urodzony w 1972 roku w Warszawie. Projektuje okładki, plakaty i znaki graficzne. Przez kilka lat był autorem cotygodniowych komentarzy rysunkowych w „Tygodniku Powszechnym”. Laureat Paszportu „Polityki” za rok 2017 w kategorii Literatura oraz Nagrody Literackiej Nike za Rzeczy, których nie wyrzuciłem. Książka zdobyła również Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza oraz była nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia. Pisał m.in. do „Gazety Wyborczej”, „Charakterów”, „Pisma”, „Polityki”. Autobiograficzne zbiory esejów Jak przestałem kochać design i Rzeczy, których nie wyrzuciłem, w których wspomina okres dzieciństwa i dorastania oraz rzeczywistość PRL, stanowią punkt wyjścia dla rozważań o relacjach z rodzicami, żydowskim pochodzeniu i polskiej inteligencji. W 2022 roku autor opublikował zbiór felietonów Nic drobniej nie będzie oraz został nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”, za wydaną rok wcześniej książkę Kierunek zwiedzania.

Klawesynista, organista, dyrygent i kreator kultury. Specjalizuje się w wykonawstwie repertuaru muzycznego od polifonii renesansowej po romantyczną symfonikę i operę przy zachowaniu historycznych praktyk wykonawczych. Od 2008 roku dyrektor naczelny i artystyczny instytucji kultury Capella Cracoviensis – krakowskiego chóru kameralnego oraz grającej na historycznych instrumentach orkiestry. Stworzył i sprawował funkcję dyrektora artystycznego zespołów Harmonologia i Capella Claromontana. Był również koordynatorem artystycznym Forum Musicum we Wrocławiu — festiwalu poświęconego muzyce dawnej. Od 2000 roku dyrektor artystyczny Festiwalu Bachowskiego w Świdnicy. Dokonał wielu nagrań płytowych obejmujących solowy repertuar organowy, dawną muzykę polską, opery barokowe oraz romantyzm na historycznych instrumentach (Chopin, Schubert, Moniuszko, Wagner). Wieloletni wykładowca Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Wykładał również na Universität für Musik und darstellende Kunst w Grazu.

Jeden z najbardziej znaczących i aktywnych polskich zespołów współczesnej sceny muzyki dawnej, który powstał w 1970 roku. Słynie z półscenicznych i koncertowych realizacji oper (barokowych i wczesnoromantycznych) oraz odważnych pomysłów na występy z artystycznym rozmachem i w nieoczywistych lokalizacjach. Zespół specjalizuje się w wykonawstwie historycznym, grając wyłącznie na instrumentach z epoki. Capella Cracoviensis gości na wielu ważnych festiwalach, jak Bachfest Leipzig, Händel-Festspiele Halle, SWR Festspiele Schwetzingen i występuje na światowych scenach koncertowych, m.in. Opéra Royal Versailles, Theater an der Wien, Concertgebouw Amsterdam. Capella Cracoviensis to także chór kameralny wykonujący w swoim repertuarze utwory od renesansowej polifonii i manierystycznych madrygałów po pieśni XIX i XX wieku. Zespół nagrywa dla takich wytwórni płytowych jak Alpha, AviMusic i Decca. Za płytę Germanico in Germania Porpory orkiestra zdobyła prestiżową nagrodę Diapason d’Or. Od 2008 roku dyrektorem naczelnym i artystycznym Capelli Cracoviensis jest Jan Tomasz Adamus.

Pianista, kameralista i pedagog. Ukończył klasę fortepianu w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach; kształcił się również w Universität Mozarteum w Salzburgu. Według krytyków, jeden z najwybitniejszych polskich pianistów swojego pokolenia. Wykonuje zarówno muzykę najnowszą, jak i twórczość polskich kompozytorów romantyzmu. W centrum jego zainteresowań pozostaje twórczość Karola Szymanowskiego. Jego repertuar wypełniają także kompozycje Juliusza Zarębskiego, Władysława Żeleńskiego, Mieczysława Wajnberga. Ma na koncie wiele prawykonań muzyki współczesnej. Występował z czołówką polskich zespołów kameralnych i orkiestr. Współtworzy Wajnberg Trio, był członkiem Hashtag Ensemble. Laureat szeregu nagród i wyróżnień fonograficznych, m.in. statuetki Fryderyk. Nagrywał dla wytwórni DUX, CD Accord, Hänssler, CPO i Naxos, a także dla Programu 2 Polskiego Radia, Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, belgijskiej rozgłośni Musiq3, Deutschlandradio, hr2. Sprawuje funkcję prezesa Towarzystwa Muzycznego im. K. Szymanowskiego w Zakopanem.

Jedna z najwybitniejszych instrumentalistek swojego pokolenia, ceniona przez publiczność i krytyków za piękny dźwięk i szlachetną ekspresję oraz bezkompromisowość swoich interpretacji. Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Universität der Künste w Berlinie. Laureatka Paszportu „Polityki” oraz wielu nagród konkursów wiolonczelowych, w tym pierwszej nagrody w XLV Międzynarodowym Konkursie Jeunesses Musicales w Belgradzie (2015). Jako solistka występowała z czołowymi polskimi orkiestrami filharmonicznymi i kamerlanymi, m.in. Filharmonii Narodowej, Filharmonii Wrocławskiej, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Leopoldinum, Sinfoniettą Cracovia, AUKSO, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej. Swoje utwory dedykowali jej m.in. Paweł Szymański, Hanna Kulenty, Aleksander Nowak czy Dariusz Przybylski. Dokonała również wielu prawykonań utowrów solowych i kameralnych. W 2021 roku nagrała płytę monograficzną z kompozycjami Cezarego Duchnowskiego na wiolonczelę i elektronikę.

Artysta wizualny, videodesigner, twórca cyfrowy. Absolwent PWSFTviT im. Leona Schillera w Łodzi. Kreator mrocznych, obficie przetworzonych „antyrzeczywistości”. W swoich pracach stosuje głównie technikę wielowarstwowego łączenia obrazów i cyfrowych kolaży, uzyskując efekt wizualnych powidoków. Eksploruje możliwości inscenizacyjne AI, sztuki generatywnej, 3D, filmu i fotografii. Twórca oprawy wizualnej do ponad 70 spektakli teatralnych realizowanych na głównych scenach polskich i europejskich (m.in. Odéon-Théâtre de l’Europe w Paryżu czy Salzburger Festspiele). Stały współpracownik najważniejszych polskich reżyserów, w tym Krystiana Lupy (m.in. „Proces”, „Capri – wyspa uciekinierów”, „Imagine”, „Les Émigrants”, „Der Zauberberg”) i Jana Klaty (m.in. „Lazarus”, „Act of Killing”, „Sen Nocy Letniej”, „Wyzwolenie”, „Państwo”, „Romeo i Julia”). Pracuje dla artystów i czołowych festiwali muzycznych, dla których produkuje teledyski i wizualizacje koncertowe.

HCH to duet radiowy Jacka Hawryluka i Bartka Chacińskiego. Jacek Hawryluk – muzykolog i dziennikarz muzyczny związany z Radiostacją, od trzydziestu lat zaś z Polskim Radiem. W latach 2007–2024 kierownik redakcji muzycznej i wicedyrektor Programu 2 Polskiego Radia. Autor „Płytomanii” i „Płytowego Trybunału Dwójki” oraz trójkowego programu „Samo H”. Pisze m.in. do „Ruchu Muzycznego”. Bartek Chaciński – dziennikarz muzyczny i publicysta. Z Polskim Radiem współpracuje od 2004 roku. Szefował działowi muzycznemu „Machiny”, obecnie jest kierownikiem działu kultury i wicenaczelnym „Polityki”. Twórca Słowników najnowszej polszczyzny. Panowie byli sąsiadami na antenie od 1995 roku (Rozgłośnia Harcerska / Radiostacja). Obok siebie zasiedli w 2004 roku w Dwójce. Przez trzynaście lat ich program „HCH” nadawała najpierw Czwórka, a następnie Trójka. W 2024 roku pożegnali się z Dwójką i powrócili do odradzającej się Trójki. Pojawiali się również jako duet w telewizyjnym „WOKu – Wszystko o kulturze”. Dla AUKSO od 2016 roku przygotowują autorskie omówienia koncertów.